حتی ورود به مدار ماه نیز نیاز به دقت و تلاش بسیار زیادی داشت، چه رسد به اینکه فضاپیما بخواهد روی سطح آن فرود بیاید. این کار مثل این بود که کسی بخواهد از فاصلهی دهمتری نوک پیکانی را چنان دقیق به سمت هلویی پرتاب کند که به هلو برسد و کرک آن را بساید، ولی در آن فرو نرود.[۵] با این تفاوت که این هلو (کرهی ماه) با سرعت مشغول حرکت است. از طرفی، فضاپیما هنگام بازگشت به زمین نیز باید با زاویهی درست وارد جو زمین میشد