به همین دلیل است که میتوانیم ویژگیهای رفتاری متفاوت را با موفقیت در حیوانات پرورش دهیم. برای مثال، در جریان رام کردن گرگها یا اهلیسازی حیوانات دیگر، انسانهای اولیه حیواناتی را انتخاب میکردند که کمتر میترسیدند، کمتر تهاجمی بودند و همچنین رامشدنیتر و مطیعتر بودند؛ مثلاً شاید حیواناتی که از نزدیکی به آتش نمیترسیدند یا به انسانها اجازه میدادند نزدیکشان شوند بدون اینکه فرار کنند. اگر دلیل رامشدنی بودن برخی از حیوانات را تفاوتهای ژنتیکی آنها با دیگر گونهها بدانیم، در این صورت با جفتگیری حیوانات رامشده با دیگر حیوانات